A.Ş.K.K. ailesinin dünyasına hoşgeldiniz :))

İŞTE BİZ :)
ALTAN-ŞEBNEM-KARİN-KUZEY

 
Posted by Picasa

24 Kasım 2009 Salı

4'Ü BİR ARADA...

İki hafta önce iki tane ikizle bir hafta geçirmek durumunda kaldık…
Eltimin 20 aylık ikizi ve bizim 16 aylık ikizimiz aynı evde, 2 bakıcı, 1 babaanne, 1 dede. Akşamları 1 bakıcı gidiyor ve eşim ve ben eve geliyoruz, nasıl bir yaşam tahmin edin :)
Eltim grip olduğu için çocukları İstanbul'dan aldık ve bize getirdik bakıcılarıyla, işin kötü tarafı bakıcıları da sadece 2 haftadır bakıcılık yapıyor ve herşeye “yabancı”. Çocuklara sadece gözüyle bakıyor desem yeridir Dünyadan bihaber, çocuklar banyo mu yapacakmış, öğlen ne yiyeceklermiş, pek umurunda değil. Ailecek sinir olarak geçirdik bir haftayı ve eltim hasta haliyle bakıcı görüşmeleri yaptı, yeni birini bulmaya çalıştı, sonunda başardı, hepimiz rahatladık :)
Hafta ortasında bizim bakıcı ablamız hastalandı, ama öyle böyle değil, kızcağızın sesi falan gitti, bu durumda ben izin aldım iki gün, bu arada ben iyi miydim? Hayır, ben de hastaydım. O hafta yorgunlukla birlikte evde dolaşan bakteri ve mikroplar beni de buldu :))
Çocuklara gelince; o hafta başında ilk iş olarak hepsini muayane ettirdik, en kötüden en iyiye sıralama şöyleydi;
1- Kuzey (benim oğlan) kulakta sıvı birikmesi,boğaz enfeksiyonu, ateş
2- Efe (eltimin oğlu) boğaz enfeksiyonu
3- Defne (eltimin kızı)boğaz enfeksiyonu
4- Karin (benim kız)boğaz enfeksiyonu
Hepsi antibiyotik kullandı, kimi ateş düşürücü, kimi öksürük ilacı falan kullandı, akşamları halim çok komik oluyordu, yemekten sonra, mutfağı topluyorum, arkadan şurupları ve ilaçları çıkartıp kaşıklara koyuyorum, sonra tek tek çocukları çağırıyorum ve hepsinin ilaçlarını veriyorum, kendimi Florence Nightingale gibi hissetmedim değil tabi onların ilaçları bittikten sonra kendi ilaçlarımızı da hazırladım
O hafta sonuna doğru kontrole gittik ve tablo şöyle oldu;
1- Karin- öksürük, ateş
2- Defne- ateş, bademcik
3- Kuzey
4- Efe
Yeni ilaçlar eklendi, kızım çok kötü öksürdü, Defne ateşlendi. Doktorumuz iki grup ikizin farklı enfeksiyonlar geçirdiğini ve birbirlerine bulaştırdıklarını söyledi ve geçen hafta için enfeksiyonların yer değiştirip tekrar hasta olabileceklerini söyledi Son durum; bizimkiler toparladılar, Defne ve Efe biraz zorlandılar ama çok şükür onlar da iyi artık. Bu hafta bizimkileri tekrar kontrole götürdük, hastalıktan hiç eser kalmamış, doktorumuz ilacımızı 10. günde kesebileceğimizi söyledi, işte orada olanlar oldu, çünkü ben ilaca ne zaman başladığımızı hatırlayamadım :))Ben farklı birşey söyledim, bakıcı ablamız başka bir tarih hatırladı, sonra da bu halime çok güldüm, çünkü bir hafta önce bütün çocukların ilaçlarını doğru hatırlayıp, düzenli bir şekilde veren ben, bu hafta "iptal" olmuştum :))Sonunda tahmini bri tarihde ilacı kestik.
Gelelim bizlerin psikolojik durumlarımıza; çok ama çok zorlandık, buna rağmen inanılmaz zevkli anlar da vardı, hep beraber boyama yaptık, dans ettik, oyun oynadık. Onlar da psikolojik olarak çok etkilendiler, yemek yemek istemediler, oyun oynarken "benim, benim" diye kavga ettiler, şu bir gerçek ki Defne ve Efe bizimkilerin gelişimi hızlandırdılar, çünkü yeni kelimeler öğrendiler:) Defne ve Efe’den. Defne ve Efe ne öğrendiler dersiniz? Vurmayı, itmeyi :) o sakin çocukcağızlar birşeyler elde etmek adına biraz daha saldırganlaştılar. Eee ne de olsa imkanların sınırlı olduğu yerde rekabet, -dolayısıyla- saldırganlık artar :))
Gözlemlerime gelince, hepsi oldukça uyumlu çocuklarmış aslında, çünkü daha felaket bir hafta da geçirebilirdik. Onlarla geçirdiğim iki gün boyunca, şu sonuca vardım; her çocuk aslında çok kolay uyum sağlar, yeter ki çevresel koşulları iyi olsun, her sorun travmatik olmayabilir, travmayı yaratan biz yetişkinleriz.
İleride arakadaşlarına şunu soracaklarına eminim "tekiz olmak nasıl birşey, bence çok anormal" :))
İşte o koca bir hafta böyle geçti, tavsiye eder miyim diye soracak olursanız, her şeye rağmen inanılmaz zevkli ve güzel bir deneyimdi, hasta olmadıkları sürece herşey çok keyifliydi :),
İşte o keyifli anlardan bir video

2 yorum:

  1. öncelikle çook geçmiş olsun... vallahi allah sabırlar vermiş demek ki. ben bir tek duru ile sinir krizleri geçiriyorum sizin halinizde olsam durumu düşünemiyorum bile. ama eminim ki çok zevkli anlarınız da olmuştur. biz o anları yaşayamadığımız ve farkına varamadığımız için sanırım krizler oluyor. bu açıdan çok şanslısınız. videoya gelince .... ben videolarınızın hayranıyım zaten. çok şey öğreniyorum. hemen şu masalardan ve sandalyeden ediniyorum. çok hoşuma gitti. çocuklar oyunlarına ne kadar konsantre olmuşlar maşallah. acaba yaşıtları ile birlikte oldukları için mi öyle davranabiliyorlar. ben de bizim fırlama hatundan o konsatrasyonu görebilecek miyim acaba...yazık çocuğun etrafındaki en yakın yaş grubu nerden baksan 16 yaşında. bu arada kuzey hiç yerinde oturmuyor . onun ilgisini çekmek pek kolay değil sanırım.

    tekrar geçmiş olsun ve güzel video için teşekkürler.

    YanıtlaSil
  2. Yani Şebnemciğim, sabrına, çocuk sevgine, anlatım tarzına bir kez daha şapka çıkardım. Bence sen seçebileceğin en doğru mesleği seçmişsin zaten. Eminim mesleğin için de çok güzel bir deneyim olmuştur senin için. Dışarıdan izlemesi çok keyifli ama benim bünye kaldırmazdı galiba. Bu arada bu cümleyi de not ettim, panoma astım: "Her sorun travmatik olmayabilir, travmayı yaratan biz yetişkinleriz"
    Ve ayrıca ma aile hepinize geçmiş olsun.

    YanıtlaSil

İzleyiciler