İşime veda ediyorum, yeni bir hayata merhaba diyorum ya da
diyeceğim.
Ama şimdi bunlardan değil de başka bir deneyimimi
paylaşacağım sizlerle…
Öğrencilik, asistanlık yıllarımdan, mesleğimi yapmaya
başladığım andan itibaren çok çeşitli ailelerle çalıştım, onları tanıdım ve çok
çeşitli deneyimler edindim. Diyordum ama değilmiş. Son 6 ay içinde çalıştığım
bölge bana çok farklı duygular, deneyimler yaşattı. Çalıştığım proje gereği
Ankara’nın Mamak ilçesinde kentsel dönüşüm nedeniyle “kentlileştirilmiş” bir
bölgede bulundum ve oradaki ailelerle görüşmeler yaptım. Bir aile sağlığı
merkezinde yürüttük bu çalışmayı. Evim Ankara’nın en batısında, çalıştığım yer
Ankara’nın en doğusunda idi :)
Kar, kış, yağmur, çamur demeden hergün bu sağlık merkezine gittim. Sağlık sorunlarım nedeniyle ara versem de hep
aynı coşkuyla karşılandım aile sağlığı merkezinde…
Önce ailelerden bahsetmek istiyorum. Genellikle annelerle
görüşmeler yapıyordum. Bu görüşmelerin içeriği çocukları ve aileleri ile
ilgiliydi. Çocuklarının gelişimleri ile ilgili sorular soruyordum annelere.
Meğer ne çok anne “dinlenilmek” istiyormuş, meğer ne çok anne çocuklarının “iyi
geliştiğini” duymak istiyormuş, meğer ne çok anne “çocuğuna iyi bakmışsın,
ellerine sağlık” cümlesini duymak istiyormuş.
Ayrıca gözlerinde gurur ışıltısı ile doktoruna “ben iyiymişim” demek
istiyormuş… Bunları görünce ve duyunca acaba hangi meslek insanı bu kadar
tatmin eder diye düşünmeden edemiyordum.
Her şey çok mu güllük gülistanlıktı? Tabi ki hayır… Elbette
ki olumsuz pek çok durum da vardı ama bu mesleği devam ettirebilmenin
yollarından biri de olumlu deneyimleri hatırlayarak, birilerinin hayatında bir
şeyleri değiştirdiğini bilerek yola devam etmektir. Denize atılan deniz
yıldızları misali…
Gelelim yuvama, aile sağlığı merkezine… Öğle yemekleri
arkasından yapılan sohbetler, aileler için kaygılarımızı paylaşmamız, “neler
yapılabilir” hakkında konuşmalarımız benim için unutulmaz deneyimlerdi. Sevgili
doktorları, hemşireleri, sekreteri, yemek ve temizlik personeli her seferinde beni yuvamda gibi
hissettirdiler. İyi ki sizleri tanımışım, iyi ki sizler varsınız… Hepinize
sonsuz teşekkürler. Şimdilik hoşçakalın…
İşte böyle bir veda benimkisi, bağlanma ihtiyacı yüksek biri olarak, bu işyerime de çok bağlanmıştım. Ankara’nın bir ucundan öbür
ucuna gitmek hiç de rahatsız etmemişti. Hele ki Mamak dolmuşlarında yeni yeni
Ankara türküleri öğrenmek bile :)
Şimdi yeni işe bağlanma arifesindeyim. Bakalım beni neler bekliyor?
A.Ş.K.K.’nın Ş.si
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder