Neden Böyle Bir Kural Var?

4 yaşını bitirmiş 5 yaşına girmiş kızımdan duyduğum bir cümle… Akşam yemeği hazırlıklarını yaparken, yemeklerini nasıl yiyeceklerini sordum bizimkilere. Menüde de taze fasulye ve pilav var. Acaba benim gibi yan yana mı yemek isterler, ayrı ayrı mı yoksa babaları gibi ayrı tabaklara koyup aynı zamanda mı yemek isterlerdi? Bu soruma kızımın cevabı “önce pilav, sonra fasulye” oldu. Ben de böyle bir şey olamayacağını, ancak iki seçeneği olduğunu söyledim (ya ikisi aynı tabakta ya da ayrı ayrı tabaklarda). Kızım ısrarcıydı, tabi ki ben de :) Sonra isyankar bir sesle “neden böyle bir kural var?” dedi ve ben dahil tüm yetişkinler kalakaldık. Çünkü cevabı kimse bilmiyor :) Aslında cevabı sonradan buldum, biraz sonra onu anlatacağım. Sadece “haklısın” diyebildim kızıma ve kendime göre bir şeyler buldum ya da “kıvırdım” desem daha doğru olacak :) Neyse ki olay sakince çözüldü ve masaya geçip yemeklerimizi yedik. O akşam bir arkadaşım da bizdeydi, onun da bizimkilerle aynı yaşta bir kızı var ve benzer şeyleri yaşadığını konuştuk ve tabi ki işimizin ne kadar daha zorlaşacağını da…
Evet gelelim bu durumun bende yarattıklarına… İki tür anneliğim vardı kızıma cevap verirken, biri güdüsel ya da çocukluğumda bana öğretilenlerle cevap veren anne, diğeri de bugüne kadar edindiğim değerler, inançlar ve eğitimimle cevap veren anne. Ancak sorun şurada ki, ilk tepkiyi veren, ilk olarak tariflediğim anne!! Kızım tarafından sorgulanınca ikinci tariflediğim anneye geçiş yapabildim :) Keşke ilk olarak ortaya ikinci anneliğim çıkabilseydi… Keşke tüm tepkilerimde yerlerini değiştirebilsem anneliklerimin… Bunu yapabilmek için de bayağı çaba sarfetmek gerekiyor, ben şu aralar bunun adımını atmaya çalışıyorum. Dr. Bülent Uran isimli bir yazarın “Geçmişin Hipnozunu Bozmak” isimli bir kitabı önerildi doktor ablamız tarafından. İnternette araştırdığımda şöyle bir cümle gördüm kitapla ilgili; “en büyük hipnozcular anne babalarımızdır”. Ve doktor diyor ki; “günlük yaşamdaki ilişkilerimizi, çatışmalarımızı her şeyimizi geçmişteki hipnozlar etkiliyor, elbette ki burada bahsedilen tüm hipnozlar olumsuz değil, olumlular da var” Bu cümleden yola çıkarak ve anne babalığı ilk olarak kendi anne babalarımızdan öğrendiğimize göre, onların bize yüklediği değerler, inançlar, kurallar bir zaman sonra bizim çocuklarımıza yüklemeye çalıştığımız değerler, inançlar ve kurallar oluyor. Bir nev-i hipnoz edildiğimizden hiç sorgulama ihtiyacı da hissetmiyoruz, üstüne üstlük aynı hipnozu devam ettiriyoruz. Çocuklarımız bu hipnozları sorguladığında da “kalakalıyoruz” :) Bol hipnozsuz günler dilerim.
Sözün özü; doktor Gülsüm ablaya ve canım dostum, sevgili meslektaşım Ebru’ya çok ama çok teşekkürler, insanın her yaşında öğreneceği ne çok şey varmış meğerse… Yolumu aydınlattınız, sizin de yolunuz hep aydınlık olsun.
A.Ş.K.K’nın Ş.’si